Zapraszam do lektury wiersza Marty Drabek. Nic dodać, nic ująć - cała prawda... oprócz ściągi:)

Spocone ręce, nogi jak z waty
Już widzę minę mojego taty...
Skurczone mięśnie, ściąga w kieszeni
„Czy wszyscy prócz mnie są nauczeni?”
Wargi ściśnięte, oczy zamglone
„Jak tu gorąco, ja zaraz spłonę!”
Zmarszczone czoło, geniusz na twarzy
„To tylko próba, nic to nie waży…”
Fryza jak aktor, garniak jak docent
„Jak tu napisać... trzydzieści procent!?”
Mózg na spacerze, głowa gdzieś w chmurach
„Boże, dopomóż… PRÓBNA MATURA!”